Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών 1943: Δεν τιμάμε τους δουλέμπορους και τους βασιλόφρονες

Στα δύο τελευταία ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών, οι παρατάξεις που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρότειναν την τέλεση δοξολογίας για να τιμηθούν οι άνθρωποι που ίδρυσαν την Κοινότητα το 1943 και αναγνωρίστηκαν από το βελγικό κράτος το 1945. 

Πρόκειται για την Κοινότητα της οποίας επίτιμος πρόεδρος ήταν ο εκπρόσωπος στο Βέλγιο της εμφυλιακής κυβέρνησης που θέριζε μαζί με τους Αγγλο-αμερικάνους τα ελληνικά βουνά με βόμβες ναπάλμ. Την Κοινότητα που πίστευε στην «υπεροχή της ελληνικής φυλής» και που άνοιγε της συναντήσεις της με την κραυγή «Ζήτω ο Βασιλεύς». Την Κοινότητα που το 1954 παρέθεσε δείπνο στο στρατάρχη Παπάγο του οποίου οι επιδόσεις στον πόλεμο ενάντια στον ιταλικό φασισμό και γερμανικό ναζισμό ήταν φτωχές, αλλά ήταν πρώτος στο σφαγιασμό του κορμού της Εθνικής Αντίστασης που αποτέλεσε ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και που στη συνέχεια προσχώρησε στο ΔΣΕ. 

Πρόκειται για την Κοινότητα που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να αποκλείσει τους Έλληνες ανθρακωρύχους από τους κόλπους της, γιατί οι εύποροι έμποροι που την αποτελούσαν την αντιλαμβάνονταν αποκλειστικά σα μέσο κοινωνικής ανέλιξής τους και δεν ήθελαν να τους χαλάν το προφίλ οι εργάτες.

Στην Κοινότητα αυτή κυριαρχούσε η οικογένεια του Μιχαήλ Κόκκινου, του ανθρώπου της ένωσης Βέλγων ιδιοκτητών ανθρακωρυχείων, Fédéchar, για λογαριασμό της οποίας τελούσε καθήκοντα δουλέμπορου. Η οικογένεια πληρωνόταν με ποσοστό ανά κεφάλι Έλληνα μετανάστη που ερχόταν στο Βέλγιο. Διασφάλιζε τον έλεγχο του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων και την αποφυγή έλευσης εργατών από τα αστικά κέντρα οι οποίοι είχαν παραστάσεις συλλογικής διεκδίκησης.

Δεν μας εκπλήσσει που η τωρινή ηγεσία της Κοινότητας θέλει να τιμήσει τους ανθρώπους αυτούς. Ο νυν πρόεδρος δίνει συνεντεύξεις στο φιλο-χρυσαυγίτικο «Πρώτο Θέμα» κατηγορώντας τους νέους Έλληνες μετανάστες ότι είναι τεμπέληδες και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να αποθαρρύνει τον ερχομό τους στο Βέλγιο (λες και στην Ελλάδα έχουν σίγουρα άπειρες λύσεις βιοπορισμού). Η Κοινότητα που εδώ και τρία χρόνια στηρίζει πολιτικά τη λεηλασία του ελληνικού λαού από τις τροϊκανές κυβερνήσεις και την τωρινή κατάλυση της δημοκρατίας στην πράξη με τις αυθαίρετες φυλακίσεις, την απαγόρευση των απεργιών, τη διαρκή παραβίαση του Συντάγματος, το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας και τη ληστεία του λαϊκού εισοδήματος σε βαθμό πλέον πείνας. 

Εμείς θέλουμε να τιμήσουμε την Κοινότητα την οποία το 1965 πήραν στα χέρια τους οι μετανάστες εργάτες, η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή των Ελλήνων του Βελγίου. Τους ανθρώπους που μαζί με τα βελγικά συνδικάτα διεκδίκησαν και σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν αυτό που είναι σήμερα ζητούμενο και στο Βέλγιο και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη: τα ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ώστε τα αφεντικά να μη στρέφουν τον ένα ενάντια στον άλλο για το δικό τους όφελος. Την Κοινότητα που οργάνωσε πλήθος διαδηλώσεων και εκδηλώσεων ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία 1967-1974 και αποτέλεσε εστία για την αγωνιστική αφύπνιση του βελγικού λαού ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ της αδελφωμένης πάλης όλων των λαών για μια ανθρώπινη κοινωνία.  

Αντί για δοξολογίες κι ευχέλαια, προτείνουμε να γίνει μια εκδήλωση για την ιστορία της κοινότητας, προσκαλώντας έναν ιστορικό και δίνοντας την ευκαιρία σε κάθε συνδυασμό να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή των γεγονότων.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που Αντιστέκεται – Βρυξέλλες, Ιούλιος 2013

Πηγή: Λίνα Βεντούρα «Έλληνες Μετανάστες στο Βέλγιο» (Απόσπασμα 1,  Απόσπασμα 2)