Ο τρόμος τους μπροστά στο νέο

(Απάντηση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους λίβελους του “Πρωτοπόρου”)

Η καρδιά του κοινοτικού παράγοντα Σάκη Δημητρακόπουλου δεν άντεξε όταν η εκλογο-απολογιστική συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών απέρριψε τον απολογισμό του απερχόμενου ΔΣ στις 17 Μαρτίου. Έτσι λοιπόν αφιέρωσε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πρωτοπόρος» την οποία εκδίδει, στην έκφραση της αγανάκτησής του για το γεγονός αυτό.

Ο απολογισμός δράσης καταψηφίστηκε λέει «γιατί δεν ήταν αρκετά ταξικός» για κάποιους «σούπερ ιδεολόγους». Κανείς δεν το έθεσε έτσι στη συνέλευση. Ο καθένας μπορεί να δει ότι στον οικονομικό απολογισμό δεν αναφέρονται οι πηγές εσόδων και δεν είναι απόλυτα σαφές που έγιναν τα έξοδα. Ο απολογισμός λοιπόν πριν από όλα καταψηφίστηκε για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν ασαφής και πρόχειρος. Μια απλή ματιά στον απολογισμό επίσης αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι οι δραστηριότητες της Κοινότητας δεν είχαν καμία σχέση με τις ανάγκες των όλο και πιο πολυάριθμων συμπατριωτών μας που καταφθάνουν στο Βέλγιο, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των ήδη εγκατεστημένων.

Ο κ. Δημητρακόπουλος αγανακτεί που οι νεαροί… μιαροί εθνοπροδότες της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σνομπάρουν τις εθνικές γιορτές. Η κριτική που έγινε ήταν συγκεκριμένη: η Κοινότητα δε μπορεί να ασχολείται μόνο με τη διοργάνωση φολκλορικών εκδηλώσεων τις ημέρες των εθνικών επετείων ή άλλες. Δεν είπαμε να μη γίνονται εκδηλώσεις αλλά διαφωνήσαμε με το περιεχόμενο που δίνεται σε αυτές από την τωρινή πλειοψηφία της Κοινότητας, όπως είχαμε κάνει και με παλιοτερη δράση μας.

Εξεγείρεται ο «Πρωτοπόρος» για την κριτική που τολμάμε να κάνουμε ενώ «δε τρέξαμε για την Κοινότητα» και για τις εθνικές γιορτές. Δεν περνά από το μυαλό του ότι μπορεί να είχαμε άλλες προτεραιότητες από αυτές που καθόριζε η πλειοψηφία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ μέσα στην Κοινότητα, η οποία άλλωστε δεν ενημέρωνε καν όσους δεν ήταν στο ΔΣ για τις συνεδριάσεις του κι ούτε συγκαλούσε ΓΣ. Δεν έχει ιδέα ότι μιλήσαμε σε δεκάδες εκδηλώσεις που οργανώθηκαν τόσο από βελγικά συνδικάτα, όσο και άλλες βελγικές οργανώσεις, για να ενημερώσουμε το βελγικό κοινό για τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα και πρέπει πάση θυσία να σταματήσουν και εδώ. Ότι οργανώσαμε τουρνέ του φιλμ Καταστρόικα που ενημερώνει για τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων σε τέσσερις βελγικές πόλεις. Ότι μαζέψαμε χρήματα για να στηρίξουμε απεργούς και άλλα κινήματα που μάχονται τις βάρβαρες πολιτικές της ΕΕ στην Ελλάδα (Χαλυβουργοί, ΒιοΜε, Σκουριές κλπ).

Μας καλεί άμα θέλουμε να κάνουμε ταξική πάλη να οργανωθούμε στα βελγικά συνδικάτα και να την αφήσουμε έξω από την Κοινότητα. Μη έχοντας ιδέα ότι πολλοί από εμάς όχι μόνο ανήκουμε ήδη σε συνδικάτα, αλλά πρωτοστατούμε σε πρωτοβουλίες για να ανέβει η μαχητικότητά τους και να αποκτήσουν ένα πραγματικό πρόγραμμα δράσης απέναντι στα μέτρα που εφαρμόζονται και στο Βέλγιο (πχ. με εκδηλώσεις όπως αυτή). Μη έχοντας ιδέα ότι σε κάθε διαδήλωση των εργαζομένων είμαστε εκεί, δίπλα στους απολυμένους της Arcelor και της Ford ενώ ο κ. Δημητρακόπουλος συναγελάζεται με κυβερνητικούς παράγοντες, ούτε ότι ενημερώσαμε τους Έλληνες εργαζόμενους στο Βέλγιο για τα δικαιώματά τους. Στην πραγματικότητα, όσο πιο ισχυρή εκπροσώπηση έχει η Πρωτοβουλία στην Κοινότητα, τόσο πιο πολλές δυνατότητες θα υπάρχουν για τη σύνδεση των Ελλήνων εργαζομένων με τα βελγικά συνδικάτα που μπορούν να τους παρέχουν στήριξη.

Θεωρεί επίσης ότι «μπερδεύουμε τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό». Πρώτον, είναι αστείο ότι ο ίδιος και οι υπόλοιποι «μη-εθνικιστές» από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ψέλλισαν διάφορες δικαιολογίες για να μη ψηφίσουν υπέρ της καταδίκης της ναζιστικής συμμορίας Χρυσής Αυγής. Δεύτερον, θα είχε ενδιαφέρον να καταλάβουμε πώς ακριβώς εννοεί τον πατριωτισμό ο κ. Δημητρακόπουλος. Την 25η Μαρτίου 2011 μας έλεγε ότι είναι λογικό η Ελλάδα να μην είναι «απολύτως ελεύθερη» κι ότι αν δε δεχτούμε τα μνημόνια θα γίνουμε σαν τη Λιβύη. Μνημόνια ή νατοϊκές βόμβες, ιδού ο «πατριωτισμός» του κ. Δημητρακόπουλου. Πατριωτισμός το να βγαίνει ο πρωθυπουργός και να ανακοινώνει εντελώς ψευδώς ότι 4.000 δημόσιοι υπάλληλοι είναι επίορκοι και γι’αυτό πρέπει ν’απολυθούν. Πατριωτισμός να στέλνει τα ΜΑΤ να βιαιοπραγούν απάνω στους κατοίκους της Χαλκιδικής που υπερασπίζονται τον τόπο τους απέναντι στους χρυσοθήρες. Πατριωτισμός το να ξεπουλιέται ό,τι έχτισε με φόρους δεκαετιών ο ελληνικός λαός μπιρ παρά. Πατριωτισμός 200 δισ. ενισχύσεις στις τράπεζες και σφαγή μισθών και συντάξεων «για να πληρωθεί το χρέος» που όλο και αυξάνεται. Τέτοιο πατριωτισμό θα το ζήλευαν κι οι Κοτζαμπάσηδες το ’21 κι οι γερμανοτσολιάδες το ’43 κι οι χουντικοί το ’73. 

Τέλος ο κ. Δημητρακόπουλος αναφέρει ότι η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που Αντιστέκεται «βασικά, στηρίζεται από την «ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.». Όταν σε μια από τις πρώτες δράσεις της, η Πρωτοβουλία διαμαρτυρήθηκε ενάντια στον Κ. Σκανδαλίδη για τα μέτρα στην Ελλάδα, η απάντηση ήταν ότι είμαστε «σταλινικοί» του ΚΚΕ. Όταν διαμαρτυρηθήκαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε συμπαράσταση με τους κατοίκους της Κερατέας το 2010, ο κ. Πάγκαλος από τα κανάλια μας χαρακτήρισε μέρος του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είμαστε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γενικά κάπου πρέπει να μας κατατάξουν γιατί αλλιώς πραγματικά δε χωράμε στο μυαλό τους.

Δε χωρά στη λογική τους το ότι είμαστε απλά μια ομάδα νέων ανθρώπων που βλέπει την ανάγκη ενωτικής αντίστασης στην καταστροφική πολιτική που αγκαλιάζει όλη την Ευρώπη. Που πήρε πρωτοβουλίες και ανέπτυξε δράση εκφέροντας και πολιτικό λόγο. Που είναι ανοιχτή στους κομμουνιστές γιατί ονειρεύεται μια κοινωνία αταξική χωρίς τα δεσμά της κεφαλαιοκρατίας. Στους αναρχικούς γιατί σιχαίνεται τους εξουσιομανείς. Στους συριζαίους γιατί την άγγιξε η λαϊκή έμπνευση να ξεκουμπιστεί επιτέλους το σάπιο κατεστημένο που λυμαίνεται την Ελλάδα εδώ και τρεις δεκαετίες. Σε όσους αγαπούν την πατρίδα τους χωρίς να μισούν άλλες πατρίδες ή αυτούς που απορρίπτουν συλλήβδην τις πατρίδες. Στους indignados και τους occupy γιατί κοινός εχθρός της ανθρωπότητας είναι το 1% της ολιγαρχίας. Που χτίζει στην πράξη δράσεις με Βέλγους και άλλους συναγωνιστές απέναντι στην κατεδάφιση των κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων που επιχειρείται σε όλη την ήπειρο από τους γραφειοκράτες της ΕΕ και τους εντολείς τους στις πολυεθνικές εταιρείες. Που δεν κατεβαίνει με το ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν της αρέσει η αναγωγή των πάντων στις εκλόγες και τη διαπραγμάτευση. Που δεν κατεβαίνει με το ΚΚΕ γιατί δεν της αρέσει η «καθαρότητα» κι η απομόνωση.

Γενικά ο κ. Δημητρακόπουλος και ο υπόλοιπος κρατικοδίαιτος (και η ΕΕ δημόσια χρήματα διαχειρίζεται) συρφετός της κεφαλαιοκρατίας που έχουν κάνει μαγαζάκι τους την Κοινότητα δεν έχουν ιδέα με ποιους έχουν μπλέξει. Μπορούν να αγανακτούν όσο θέλουν σαν το Σύλλογο Ελληνίδων Κυριών της δεκαετίας του ’60 που εξοργιζόταν γιατί οι ανθρακωρύχοι τους βρώμιζαν την εκκλησία (Λίνα Βεντούρη «Έλληνες μετανάστες στο Βέλγιο», Αθήνα 1999). Να ζητάνε τον «αποκλεισμό της πολιτικής» από την Κοινότητα, για να το παίζουν έτσι ελεύθερα «ευεργέτες» (στην πραγματικότητα δυνάστες) των νεοφερμένων, όπως σε παλιότερες δεκαετίες.

Τότε, δεν τα κατάφεραν, και η Κοινότητα έγινε εργατική και αντιδικτατορική. Έτσι μπορεί να γίνει και τώρα: αργά ή γρήγορα και το ελληνικό στοιχείο στο Βέλγιο θα συμβάλει στην αφύπνιση των εδώ εργαζομένων για μια άλλη Ευρώπη κι έναν άλλο κόσμο. Κι αν η Κοινότητα δεν μπορεί να αλλάξει, τόσο το χειρότερο για την Κοινότητα. Θα καταδικαστεί απλά σε μαρασμό και άλλες, νέες οργανώσεις θα ξεπηδήσουν.